Θα μπορούσε να είναι μια εικόνα θλιβερή από ένα πεζοδρόμιο της Αθήνας. Η συγκεκριμένη εικόνα παραμένει θλιβερή, κι ας φαίνεται πως δεν είναι από πεζοδρόμιο της Αθήνας. Κι ακόμη πιο θλιβερή είναι η λεζάντα που τη συνοδεύει. Απεφάνθη για τον ένοχο...
Κι εμείς πρόθυμοι και ευαίσθητοι ζωγραφίσαμε δάκρια, αγανάκτηση και αφορισμούς. Τι δεν κάναμε όμως???
Δεν αναρωτηθήκαμε, που είναι οι γονείς αυτού του παιδιού??? Εκτός αν πιστέψουμε πως μόνο του κουβαλά όλα αυτά τα μπαγκάζια???
Που είναι ο ευαίσθητος που το φωτογράφησε??? Γιατί αρκέστηκε να...
το φωτογραφήσει και δε το πήρε στο σπίτι του για θαλπωρή???
Τι θέλουμε από την εκκλησία που βρίζουμε εύκολα και αβασάνιστα??? Να βγάλει στους δρόμους τους παπάδες και να μαζεύει παιδιά παρατημένα στη μοίρα τους???
Και όλοι εμείς που εύκολα δακρύζουμε ζουλώντας δακρυσμένες φατσούλες??? Τι κάνουμε ακριβώς??? Θέλαμε ανοικτά σύνορα??? Γιατί??? Για να σπρώχνουν εδώ οι δουλέμποροι την πραμάτεια τους??? Και μετά??? Τι κάνουμε εμείς μ αυτή την «πραμάτεια»??? Τη φωτογραφίζουμε ως ατραξιόν για να κάνουμε δευτερογενές εμπόριο ανθρωπισμού και υποκρισίας???
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δυστυχώς και οι φωτογραφίες που απεικονίζουν απέραντη δυστυχία και πόνο, δεν πρέπει να αξιολογούνται αυτοτελώς, αλλά πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται στα χέρια των «ευαίσθητων».
Εδώ η εικόνα χρησιμοποιήθηκε για να καθαγιάσει τους πάντες και να ενοχοποιήσει την εκκλησία. Στη Συρία όμως, όσοι αγωνίζονται για την πατρίδα τους και την αξιοπρέπειά τους, το κάνουν με την εικόνα στο χέρι και το σταυρό στα μπράτσα τους. Έτσι πεθαίνουν στη Συρία. Τιμώντας και όχι βρίζοντας την εκκλησία τους
Εδώ η εικόνα χρησιμοποιήθηκε για να χύσουν κάποιοι δηλητήριο για την εκκλησία.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν τι είναι αυτό που περισσεύει στους σχολιασμούς??? Ανθρωπισμός??? Υποκρισία??? Απλή αυθόρμητη ανθρώπινη αντίδραση???
Στεγάσαμε όλοι όσοι μιλάμε τόσο απαξιωτικά, ένα τέτοιο παιδάκι στο σπίτι μας ή έστω στην αυλή μας??? Αν ναι δικαιούμαστε να κρίνουμε τους άλλους. Αν όχι ας το ξανασκεφτούμε δεύτερη φορά.
Ο ανθρωπισμός του πληκτρολόγιου δεν είναι ανθρωπισμός. Είναι ύβρις. Είναι δεκάδες άλλα πράγματα, αλλά ανθρωπισμός που μετριέται εμπράκτως δεν είναι.
Δεν ανέχομαι κάποιοι να φοράνε την προβιά του δήθεν "αριστερού"... να ξερνάνε απέραντη υποκρισία... Και να μετατρέπουν στη συνείδηση αυτής της κοινωνίας που όψιμα ανακαλύπτει την πολιτική, την υπόθεση της αριστεράς από σύμβολο τιμής σε αντικείμενο μίσους. Οι σφετεριστές της αριστερής ταυτότητας απλά θα ξεσκεπάζονται. Τελεία και παύλα.
Αν πονάς εσύ γι αυτό το παιδί, κάνε το αυτονόητο. Πάρτο στο σπίτι σου και δώστου τη φροντίδα που θα ήθελες να έχει. Ζουλώντας δακρυσμένες φατσούλες στο φέις και βρίζοντας την εκκλησία, δεν πουλάς ανθρωπισμό. Τελεία και παύλα
Share this
Related Posts
Ρωσία: Νεκροί 11 μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στον Βόρειο Καύκασο
H Ρωσία ανακοίνωσε ότι σκότωσε 11 μαχητές που συνδέονται με την τζιχαντιστική οργ
«Я три года пил каждый день». Лучшие цитаты Шнура об алкоголе, женщинах и пузе
Лабутенами и *** [очень крутыми] штанами, каждый день воспеваемыми миллионами соотечест
Άσε τον θείο πιάσε τον Abu-Muhammad
Ο «πόλεμος» της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ρωσίας με το Ισλαμικό Κράτος έχει ξεκινήσει γ
«Για διακοπές προτιμήστε Ελλάδα»!
Με ένα άρθρο-κόλαφο για την Τουρκία, η γενική διευθύντρια του Ρωσικού Ινστιτούτου Έ
:)
:(
hihi
:-)
:D
=D
:-d
;(
;-(
@-)
:P
:o
:>)
(o)
:p
:-?
(p)
:-s
(m)
8-)
:-t
:-b
b-(
:-#
=p~
$-)
(y)
(f)
x-)
(k)
(h)
cheer